Fin de año.
Aparece un nuevo comienzo, un
nuevo año para hacer lo que siempre te propones, para disfrutar, para sentir,
para soñar… Un nuevo año para existir. Se suponía que este año iba a terminar
el mundo pero no fue así, y ahora toca aprovechar todas las oportunidades que
surjan de este 2013. Un año entero por delante para buscar un camino que seguir
en la vida, para encontrarte y descubrirte a ti mismo, para crecer como persona
y vivir nuevas experiencias.
Empieza un año entero para disfrutar de la vida, de
los amigos, de ti, de mí, de nosotros, un año entero para compartirlo. Todo un
año para que te propongas mil cosas de las que no harás ni la mitad, pero que
como siempre, al menos, tendrás la intención de cumplir. Un año para hacer, un
año para deshacer. En definitiva, un año más para vivir.
El otro día me preguntaron qué
esperaba de 2013, y la verdad, por sencillo que parezca espero lo mismo que del
2012 pero mejor. Amigos, conciertos, viajes, compañeros, “trabajo”, música,
escribir, dibujar, fotografiar, pintar, revolucionar + evolucionar… Eso ha sido
para mí el 2012. También, por desgracia ha habido momentos trágicos o tristes,
pero de ellos se aprende a levantarse y a afrontar la adversidad, a vivir con
alegría y a recordar en vez de lamentarse, pues es el mejor favor que se puede
hacer en esos momentos.
Se va un año en el que puedo
decir que he vuelto a creer en mí, en el que he dejado que mis amigos
construyan mi mundo, en el que he vuelto a disfrutar de la vida como nunca… Un
año realmente perfecto en el que he llegado a tocar el cielo con los pies en la
tierra gracias a ti, en el que he podido llegar a creer que todo es posible si
peleas por ello, en el que por mucho daño que te hagan, siempre te levantas más
fuerte, un año en el que he conseguido madurar.
Y ahora que veo el 2013 a la
vuelta de la esquina, pienso en cosas como las que me dijeron una vez:
“Proponte metas que creas posibles, porque las imposibles son las que siempre
se cumplen, y las posibles es en las que puedes fallar porque confías en que
las conseguirás”. Para mí, ha llegado la hora de cantarle las penas al viento
para que se las lleve y así empezar el año con buen pie. Reír lo que lloré,
hacer real lo que soñé, recuperar lo que añoré, revivir lo que disfruté… Eso es
lo que espero de este año nuevo, un año
en el que voy a vivir día a día intentando aprovecharlo porque un día seremos
viejos, y tan solo espero explicar las historias que sucedieron y no las que me
hubiese gustado que ocurrieran.
Por todo ello, por ti, por mí,
escribo hoy esto, para que me ayude a recordar y a cumplir lo que me proponga,
espero que algún día nos volvamos a encontrar y que el 2013 traiga cosas
mejores que el 2012. Por ahora, quiero acabar esta entrada nombrando y
agradeciendo a toda la gente que ha compartido algo conmigo durante este 2012
que ya termina. No me juzguéis, si queréis tan solo leed, y espero que os
guste.
Cristina: como siempre, gracias
por ser tú y por estar a mi lado en todo momento, pese a la distancia, sé que
cuando te necesite podré contar contigo.
Laura: eres mi hermana y por ello
“te quiero y te odio” a la vez. Pero ahora te quiero más que odiarte porque me invitas
a ver a MUSE :D XD Love you.
Mis primos (Paula, Cristina +
Jorge, Pablo, Carolina): este año no os he visto todo lo que me hubiera
gustado, pero bueno, ya nos quedará tiempo para vernos. Y tú en especial,
Paula, a por todas y a vivir feliz, joder.
Maria: desaparecidaaaaaaaaaaaa,
que si no quedo contigo antes de irme me paso un año entero sin verte :( Pese a
ello, gracias por las conversaciones que tenemos siempre. :D
Rafel: ens discutirem mil cops i
ens reconciliarem uns altres
mil per a tornar a discutir-nos altre cop, però se que sempre podré comptar amb
tu. Moltíssimes gràcies, company de concerts, viatges i un dels meus millors
amics.
Sergi: encara que no m’avisis
quan m’has d’avisar i el teu pare em truqui a les 7 de la matinada un diumenge,
ets un dels meus millors amics, i sempre s’agraeixen les teves parides de merda
quan estic rallat. Gràcies de tot cor.
Ángel: este año volviste con
nosotros y la verdad, me alegro de haberte recuperado, aunque andes
“desaparecido” normalmente pero al fin hemos vuelto a juntarnos los 4 como
antes. Solo decir que, deja de fumar cabroooooooooooooooooooooooooon.
Álex: la voz de la razón. Pocas
personas me hacen reflexionar tanto como tú y a la vez reír con locura
intentando quitarle peso a mis problemas. Eres muy grande tío, y de verdad,
gracias por todo. Una cosa más, recuerda, las ex’s de los amigos no se tocan ;)
XD
Mike Díaz: eres un capullo y
comunista, y me encanta. Con pocas personas me divierto tanto hablando de
política y gilipolleces como contigo, gracias por estar ahí.
Jenny + Júlia: que puedo deciros…
Gracias por todo, se me quedaría corta cualquier cosa que pudiera escribir
sobre nosotros 3, pero de verdad, mil gracias. Nos debemos un viaje junticos
los 3 D: PD: Gracias especial a Jenny por ser mi personal shopper y a Júlia
porque viene conmigo a ver a Awolnation y me enseña grupos guays. :3
Anaís: no sé qué decir, pero
gracias por haberme dado la oportunidad de haberte conocido y de haber
compartido un tiempo de nuestras vidas que fue perfectamente imperfecto. Thank you, my little Mustard.
Núria: casi no nos hemos visto
este año, pero aun así, siempre nos quedaran nuestros encuentros a las 7 de la
mañana de camino a la estación. Ah sí, y la comida en Tarragona D:
Adri (adanma): espero que sigamos
con nuestros encuentros fugaces por el tren o por la calle y que sigamos
compartiendo música y hablando de básquet! Gracias por todo ellos compañero!
Axel + Denis: este año no os he
visto prácticamente a ninguno de los 2… Más que alguna vez por la calle unos
segundos. Espero que este año podamos quedar algún día!!
Bernat: no ens hem vist gaire
aquest any però pel poc que ens hem vist me n’alegro de saber que continues tan
freak com sempre!
Joel:
frikiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii, me alegro de que seamos amigos
y ya sabes, cuando puedas, a diseñar el SEAT que tanta ilusión le hace a Sergi
tener.
Celi: primero de todo, yo no te
manché los pantalones en la ovella negra :U así que yo no te debo unos
pantalones nuevos XD Y nada, me alegro de que esté todo bien entre nosotros y
ya nos veremos! :D
Nicole: una de mis psicólogas
personales, muchas ralladas te he hecho tragar al mismo tiempo que buenos
ratos, y por ello, me alegro muchísimo de tenerte en mi vida. Gracias, de todo
corazón.
Caty: no me puedo creer que no te
haya visto en todo el año más que una sola vez… e.e Espero que este año que
empieza nos de más tiempo y en cuanto pueda te digo algo de lo de irme a
Holanda de viaje :3 De verdad, gracias por todo y por haber recuperado nuestras
conversaciones de siempre. Hasta pronto espero! :(
Nat + Aroa + Alejandro: no os he
visto para nada este año a ninguno de los 3… No puede ser esto eh! Así que este
2013 toca vernos sí o sí.
Iris: no hem parat de compartir
música l’un amb l’altre aquest any i espero que continuï sent així com a mínim!
Carles, Amaresh, Tamara, Mer, JR, Pol: Gràcies pels moments de classe que
em doneu i per ser tan bons amics, quan tot acabi us trobaré molt a faltar.
Incluso a ti JR, que eres un capullo y un pesado, pero siempre me haces reir en
el fondo.
Estefania: gracias por aguantarme siempre y por escucharme cuando lo he
necesitado. Eres una gran persona, de verdad.
Alexandra, Marie, Sam, gente de
Madrid: de verdad, mil gracias a todos vosotros por todo lo que representáis en
mi vida.
Eso es todo creo, si me he dejado
a alguien lo siento mucho de verdad. Estas son mis últimas palabras escritas
este año. Me despido hasta el año que viene.
No sé ni si quiera si la gente
que he nombrado lo leerá, pero sea así o no, de verdad gracias a todos por este
año tan increíble. Con suerte, hasta el año que viene, espero que nos veamos
pronto.
PD: Ah sí, y feliz año nuevo a
todos y esas cosas.